Stosowanie kiełków ma wielowiekową tradycję. I choć początkowo polecano je wyłącznie w celach medycznych, aby przeciwdziałać wielu chorobom (np. w Chinach), z czasem uznano je za jeden ze składników codziennej diety.
Kiełki są bogatym źródłem składników pokarmowych – witamin, aminokwasów (niezbędnych do budowy ludzkiego białka), błonnika, kwasów nukleinowych, chlorofilu i składników mineralnych
Szczególnie na wiosnę, gdy nasze organizmy są osłabione, kiełki będą działać jak zastrzyk energii
życiowej, a dzięki zawartej w nich dużej ilości witaminy C, która wzmacnia odporność, możemy uniknąć wiosennych infekcji
Kiełki są lekkostrawne i dobrze przyswajane przez ludzki organizm, posiadają dużą wartość odżywczą, a przy tym są niskokaloryczne.
Zawarte w kiełkach flawonoidy pobudzają w wątrobie wydzielanie żółci niezbędnej do sprawnego trawienia, zwłaszcza tłuszczów. W związku z tym powinny też stanowić jeden ze składników diety osób odchudzających się
Kiełki są również bogatym źródłem magnezu i potasu, które mają ogromny wpływ na nasz nastrój i dobrą formę
Trzydniowe kiełki brokułów zawierają likwidujące wolne rodniki sulforafany stosowane w profilaktyce nowotworów
Fantastycznym źródłem żelaza i łatwo przyswajalnego białka są kiełki np. lucerny (przez Arabów nazwaną Alf-al-fa – ojciec wszelkiego pożywienia), szczególnie polecane wegetarianom
Kiełki soczewicy zawierające kwas foliowy o działaniu krwiotwórczym polecane są szczególnie jako naturalny dodatek diety dla kobiet w ciąży, ponieważ kwas foliowy potrzebny jest w procesach kształtowania systemu nerwowego dziecka.
Na świecie do kiełkowania używa się około 20 różnych roślin, głównie zbóż i roślin motylkowych.
Najbardziej popularne są kiełki fasoli mung, jeden ze składników kuchni azjatyckiej.
W Polsce najbardziej popularna jest wielkanocna rzeżucha.
Jednak oprócz niej można kiełkować nasiona rzodkiewki, gorczycy, prosa, kozieradki, lucerny, siemienia lnianego, gryki, pszenicy, jęczmienia, owsa, żyta, ryżu, soczewicy, grochu, brokułu, dyni, słonecznika, a nawet czerwonej kapusty czy buraków ćwikłowych. Te ostatnie nie są może tak smaczne jak inne, ale za to mają niezwykły różowy kolor i pięknie ozdabiają sałatki.
Kiełki są nośnikiem energii młodego rozwijającego się organizmu.
Wybieramy metodę kiełkowania nasion :
Zakupione nasiona najpierw należy namoczyć na noc.
na sitku – osączone nasiona pozostawiamy na sitku (nie może ich być za dużo, by dostały odpowiednią ilość tlenu); do salaterki wlewamy tyle letniej wody, by była jak najbliżej sitka, ale żeby ziarno w niej nie pływało; dwa razy dziennie przepłukujemy nasiona i zmieniamy wodę;
na ligninie – kładziemy na talerzu wilgotną ligninę, rozsypujemy na niej namoczone nasionka; zraszamy kilka razy dziennie, dbając o to, żeby lignina nie wyschła;
w kiełkownicy – która składa się z trzech przezroczystych pojemników z rowkowanym dnem, by ziarna mogły się odpowiednio rozłożyć (można równocześnie hodować trzy rodzaje kiełków), zbiornika na wodę i pokrywy; specjalne syfony odprowadzają nadmiar wody, trzeba tylko kilka razy dziennie zraszać plantację.
w słoiku - wsypujemy do wyparzonego wcześniej wrzątkiem słoika nasiona i zalewamy słoik do pełna chłodną lub ledwo letnią wodą.
Pamiętać należy o tym, że nasiona nabiorą sporo wody, więc musi być co najmniej dwa razy tyle wody co nasion. Nadmiar wody i tak potem wylejemy. Na drugi dzień rano wylewamy wodę
oraz przepłukujemy nasionka czystą chłodną lub ledwo letnią wodą raz czy dwa razy
(czyli napełniamy słoik ponownie wodą i wylewamy).
Słoik stawiamy oparty po skosie aby ewentualny nadmiar wody sobie odpływał.
Takie przepłukiwanie robimy naszym nasionkom co najmniej dwa razy dziennie (raz rano i raz wieczorem).
Ale absolutne minimum to dwa razy dziennie.
Po przepłukaniu ponownie stawiamy słoik ukosem aby woda odpływała.
To ważne: gdy nasionka będą miały za dużo wody zaczną dostawać pleśni i trzeba będzie je wyrzucić.
Dlatego ważne jest dokładnie odsączenie całej wody po każdym płukaniu.
Nasionka mają pozostawać wilgotne, ale nie całkiem mokre
Nie wstawiamy też słoika np. szafki – ważna jest cyrkulacja powietrza.
Po kilku dniach (2-4, w zależności od rodzaju nasion) będzie już widać malutkie wystające z ziarenek
ogonki – to nasze kiełki! W tym momencie należy skonsumować naszą produkcję.
Resztę delikatnie osuszamy dotykając czystą lnianą ściereczką po czym chowamy do lodówki, gdzie wytrzymają kilka dni w warunkach chłodniczych .
Brokuł
Kiełki brokuła (Brassica oleracea) są pikantne w smaku. Doskonale nadają się do kanapek i sałatek
Są źródłem witamin: A, B, C, E, K oraz wapnia, żelaza, magnezu, fosforu, potasu, cynku, manganu i
selenu. Są źródłem sulforafanu – zapobiegającemu powstawaniu komórek rakowych.
Burak
Kiełki buraka (Beta vulgaris) są lekko ostre w smaku.
Doskonale nadają się do sałatek, nadając im wspaniały czerwony kolor.
Można je także wykorzystywać jako dekoracje do kanapek i grzanek.
Są źródłem witamin: A, B, C oraz wapnia, żelaza, magnezu, potasu, manganu, miedzi, kobaltu, rubidu i
cezu. Zalecane są przy wzmacnianiu odporności i regulacji pracy organizmu.
Cebula
Kiełki są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu, cynku, potasu, manganu
, fosforu, fluoru, selenu i siarki. Działają bakteriobójczo i odkwaszająco na organizm.
Fasola mung
Kiełki fasoli mung (Vigna radiata) są chrupiące, o lekko słodkawym w smaku
. Stosowane są w daniach kuchni azjatyckiej, zarówno na ciepło, jak i na zimno.
Są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu, cynku, potasu, manganu, fosforu, f
luoru, selenu i siarki. Obniżają poziom złego cholesterolu.
Kapusta
Kiełki kapusty (Brassica olerace) w smaku przypominają świeżą kapustę,
jednak są od niej bardziej pikantne. Doskonale nadają się do sałatek.
Są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu, cynku, potasu, manganu,
fosforu, fluoru, selenu i siarki.
Koniczyna czerwona
Kiełki koniczyny (Trifolium pratense) są łagodne w smaku. Nadają się do jedzenia z kanapkami,
sałatkami, twarogiem i surówkami. Są źródłem witamin: A, B, C, E, K oraz wapnia, żelaza,
magnezu, miedzi, cynku, potasu, manganu, fosforu, fluoru, siarki i sodu.
Działają wzmacniająco na system nerwowy i poprawiają trawienie.
Lucerna
Kiełki lucerny (Medicago sativa) mają bardzo delikatny smak.
Doskonale nadają się zarówno do jedzenia na surowo w sałatkach i surówkach, jak
i w chińskich potrawach z woka. Są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu,
fosforu, potasu, krzemu, cynku, sodu, miedzi, manganu, siarki i selenu. Są cennym źródłem
fitoestrogenów (hormonów roślinnych), które w naturalny sposób pomagają zwalczać
symptomy menopauzy. Zawierają również lecytynę.
Pszenica
Kiełki pszenicy (Triticum aestivum) są lekko chrupiące i słodkie w smaku.
Są idealne do sałatek. Są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu, fosforu,
potasu, krzemu, jod, cynku, miedzi, manganu, selenu, siarki.
Wpływają na poprawę pracy serca oraz przeciwdziałają starzeniu się organizmu.
Poprawiają stan i kolor skóry. Wzmacniają włosy i paznokcie.
Rzodkiewka
Kiełki rzodkiewki (Raphanus sativus) mają ostry, pieprzny smak.
Mogą zastępować szczypiorek. Dobrze komponują się z potrawami jajecznymi, sosami
śmietanowymi i majonezowymi. Są źródłem witamin: A, B, C, E oraz wapnia, żelaza, magnezu,
fosforu, potasu, krzemu, cynku, miedzi, manganu, siarki.
Poprawiają trawienie i apetyt oraz działają bakteriobójczo na przewód pokarmowy.
Oczyszczają drogi oddechowe, poprawiają stan paznokci, skóry i włosów.
Rzeżucha, Pieprzyca
Kiełki rzeżuchy (Lepidium sativum) mają ostry, wyrazisty smak.
Surowe kiełki można spożywać na kanapkach, z twarożkiem lub pomidorami.
Można je z powodzeniem dodawać do potraw z jaj, ryb oraz mięsa.
Są źródłem witamin: A, B, C, K oraz wapnia, żelaza, magnezu, fosforu, potasu, cynku, manganu,
łatwo przyswajalnego jodu. Pobudzają apetyt i trawienie. Wzmacniają skórę i paznokcie.
Słonecznik
Kiełki słonecznika (Helianthus annuus) mają lekko orzechowy smak.
Doskonale nadają się jako dodatek do sałatek i kanapek.
Są źródłem witamin: A, B, C, D, E, K oraz wapnia, żelaza, magnezu, fosforu, potasu, krzemu,
cynku, miedzi, manganu, siarki, kobaltu, fluoru, jodu, sodu i krzemu.
Dostarczają organizmowi rzadko występującej w roślinach witaminy D,
a także dużych ilości białka i nienasyconych kwasów tłuszczowych.
Są zalecane jako uzupełnienie diety ubogiej w mięso.
Soczewica
Kiełki soczewicy (Lens culinaris) są delikatne w smaku.
Nadają się zarówno do jedzenia na surowo w sałatkach i surówkach, jak również na ciepło.
Są źródłem witamin: A, B, C, K oraz wapnia, żelaza, magnezu, fosforu, potasu, krzemu, boru,
miedzi, manganu, siarki i sodu. Są lekkostrawne, wzmacniają organizm.
Soja
Kiełki soi (Glycine max) są delikatne w smaku i lekko chrupiące. Doskonale nadają się do potraw z woka i z patelni. Są źródłem witamin: A, B, C, E, K oraz wapnia,
żelaza, magnezu, fosforu, potasu, miedzi i manganu, siarki i sodu. Dodają energii i apetytu.
Kiełki w moim domu
Dzień 1
przygotowane, namoczone nasiona CHIA
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz